|
|
|
|
|
|
|
|
|
Αν σήμερα τα μέσα σταθερής τροχιάς (τρένο, μετρό, τραμ) συζητιούνται ως η καλύτερη λύση σε περιοχές με προβλήματα κυκλοφορίας και μόλυνσης, στο ξεκίνημά τους προτιμήθηκαν μόνο και μόνο γιατί εξασφάλιζαν φθηνότερη και πιο γρήγορη μεταφορά. Ήταν μοιραίο έτσι να εμφανισθούν πρώτα εκεί που το κεφάλαιο αναζητούσε λύση για να μειώσει το κόστος των μετακινήσεων. Στην Ελλάδα, λοιπόν, η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή εκτός Αττικής λειτούργησε το Νοέμβριο του 1882 στη διαδρομή Πύργου-Κατάκολου. Αιτία οι συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες μεταφοράς της ελληνικής σταφίδας που γνώριζε τότε μεγάλες δόξες ύστερα από την καταστροφή των γαλλικών αμπελώνων από φυλλοξήρα. Ο δήμαρχος Πύργου (τότε Λετρίνων) Π. Αυγερινός καλεί το μηχανικό Α. Στρέιτ να μελετήσει το έργο και η κυβέρνηση Κουμουνδούρου παρέχει με νόμο το δικαίωμα κατασκευής της γραμμής μήκους 12,5 χιλιομέτρων. Το έργο κατασκευάζεται από τη Γενική Πιστωτική Τράπεζα, που παραχωρεί την εκμετάλλευση στην εταιρεία «Σιδηρόδρομος Πύργου-Κατάκολου» (ΣΠΚ). Στο σταθμό του Κατάκολου που βρισκόταν επί χρόνια πάνω στο λιμάνι, γινόταν κάθε χρόνο λαμπρή γιορτή όταν έφθανε το πρώτο τρένο με σοδειά σταφίδας. Στη γραμμή κυκλοφορούσαν και ξύλινα βαγόνια με εξώστες που τα ονόμαζαν «Τρένα της αγάπης». Τις ατμάμαξες που έμοιαζαν με εκείνες του τραμ και είχαν ποδιά» για να προστατεύονται από την άμμο της παραλίας, τις ονόμαζαν οι ντόπιοι «Μαριγούλες». Η παραγωγή της σταφίδας που γέννησε τη γραμμή έρχεται όμως να της δημιουργήσει προβλήματα όταν προκύπτει κρίση μετά το 1896. Ο ΣΠΚ συνεχίζει να λειτουργεί και το 1951 απορροφάται από τον ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομοι Πειραιώς - Αθηνών - Πελοποννήσου ). Ο ΣΠΑΠ είναι η εταιρεία που συστάθηκε για τη δημιουργία του πελοποννησιακού δικτύου το 1882. |
|
|
|
|
|
|
|
|
